Het is doorgaans nog best lastig. De hele organisatie op Agile en/of Scrum cursus geweest, iedereen van goede wil, allemaal gemotiveerd om lekker Agile aan de slag te gaan – maar waar halen we de juiste en capabele product-owner (PO) vandaan? Het zal ongetwijfeld ook morgenavond bij de Agile/Scrum masterclass die ik geef weer een punt van heftige discussie zijn.
In veel organisaties is het een pijnpunt en te vaak is de PO rol hetzelfde lot toebedeeld als de stuurgroep uit de Prince2 methodiek – we hebben ‘m, maar of ze weten niet precies wat er van ze verwacht wordt of ze hebben er geen tijd voor. Over die Prince2 stuurgroep ga ik nu even niks roepen maar in het geval van de PO ontstaat dat probleem vaak door een veelvoorkomend misverstand over de rol van die product owner.
Impossible is just a big word thrown around by small men who find it easier to live in a world they’ve been given then to explore the power they have to change it. Impossible is not a fact. It’s an opinion. Impossible is not a declaration. It’s a dare. Impossible is potential. Impossible is temporary.
Impossible is nothing!
If one of the roommates ever invents time travel, the first stop has to aim exactly five seconds after this clause of the Roommate Agreement was signed…
(voor meer: http://wiki.the-big-bang-theory.com/wiki/Roommate_Agreement )